اورامانات ، پایتخت رویا و بیداری ... در انتهای جاده آسفالته به جایی می رسی که پشت بام خانه ای، حیاط خانه ای دیگر است . اینجا "اورامان تخت" است . روستایی با قدمت چند صد ساله با فرهنگ و آدابی که یادگار دوران زرتشت است . سرزمین ایرانیان اصیل ، مهمان نواز و مهربان . مردمی که بکر می زیند و عشیره ای . کوچ هنوز به سبک طبیعت در میان این مردم معنای خود را حفظ کرده؛ از پای کوه به دامنه و ارتفاعات بلندتر و برعکس. گونه های متعدد جانوری در این منطقه مشاهده می شود و زیباترین آن سنجاب ایرانی است که در سکوت متین جنگل، با شیطنت هایش، شور کودکی را یادآور می شود.غار"قوری قلعه" در اورامان، شکل و ساختار دگرگون دارد و اغراق نیست اگر بگوییم: یکی از زیباترین غارهای جهان است.اورامان خاستگاه قومی است که هنوز به پوشش کردی  خود مقیدند.مردمان اصیل، نجیب و استوار که در مرز ایران از شرق با کرمانشاه،از غرب با عراق ، از شمال با کردستان همسایه اند و به ایرانی بودن خود می بالند... »

.

.http://upload.iranblog.com/7/1271173518.jpg

.

.

.



و آنچه سبز است ...

http://mw2.google.com/mw-panoramio/photos/medium/40954709.jpghttp://lawan.persiangig.com/other/05-copy.jpg

چه سبز است دست های جهان

و سبزینه ی رودخانه که به سنگ ها می چسبد

سبز سبز

و چشم های تو    و اندیشه های من

و آنچه می دانیم که مثل برگ های درختان

سبز هستند

و سراب و تنهائی و خورشید سبز

و ماهتاب که سبزه ها را سبزتر می کند

و رفتن ما سبز خواهد بود

و مردن ما سبزتر

و به دست های آسمان می اندیشم

و آب رودخانه

و آنچه سبز است و همچنان سبز خواهند ماند

سبز سبز