دل نوشته های من
.... وآیا دل من را چنین جوری سزاست. یا حق
سرم در سوگش انگار مردابی ویا فزون است.
مردابم را راهداری بهر هدایت وشایدندامت نیست.
چه کنم با دل خراب همچو یتیمان نگاهش.که از وقتی او رفت این یتیم خون می بارد وهوای درونم را عجیب بارانی کرده .آیا آن بالا خدایی هست .؟دیوانه که نیستم معلوم است که هست.هست که ببیند چو ماهایی خراب فراقند...
وتمنای وصل به دست پستچی دل میسپارند.آری هیچ وقت نگوییدخدا نیست.خدا هست...در گریه های کودکان گرسنه ...درچشمهای آدم های شکست خورده...وحتی در یاسهای من هم خدا هست پس نگاهتان به آسمان باشد ...بارانی خواهد بارید.
همه نیشها که به ما خورد!نوشهای دنیا را برایتان تمنا دارم.
... ...باز می آیم پس تا وصل...فصل ن.ا